Дере Мислим
Дере Мислим Лозеница | |
---|---|
Поглед кон селото | |
Координати: 41°30′N 23°22′E / 41.500° СГШ; 23.367° ИГД | |
Земја | Бугарија |
Област | Благоевградска област |
Општина | Свети Врач |
Површина | |
• Вкупна | 8.168 км2 (3,154 ми2) |
Надм. вис. | 391 м |
Население (2015) | |
• Вкупно | 63 |
• Густина | 0,0.077/км2 (0,020/ми2) |
Час. појас | EET (UTC+2) |
• Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Пошт. бр. | 2821 |
Повик. бр. | 074323 |
Дере Мислим — село во Светиврачко, Пиринска Македонија, денес во општината Свети Врач на Благоевградската област, југозападна Бугарија. Во 1935 година, официјалното име на селото е Лозеница[1].
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото Дере Мислим се наоѓа на 20 километри јужно од Свети Врач. Селото се наоѓа на надморска висина од 391 метри. Атарот на селото зафаќа површина од 8168 км2.
Историја[уреди | уреди извор]
Османлиско Царство[уреди | уреди извор]
Црквата „Свети Илија“ била изградена во XVII век.[2]
Во текот на 19 век, селото било чисто македонско и припаѓало на Мелничката каза. Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Дере чифлик (Déré-tchiflik) е село со 62 семејства и 210 Македонци[3][4].
Во 1891 година Георги Стрезов за селото напишал:
Чифлици, село на десниот брег од Мелничка Река, на растојание 1 час од Мелник кон југозапад. Во ова село, освен со земјоделство, се занимаваат и со лозарство, и произведуваат вино со добар квалитет. Куќи 50, само Бугари. Се наоѓа на еден рид над реката.[3][5]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година селото имало 210 жители, сите Македонци[3][6]. Училиштето во селото било отворено од страна на Костадин Точев по наредба на Јане Сандански во куќата на чорбашијата Атанас Белјата, а грчкиот учител бил протеран. Точев на двапати бил затворан и на распит повикуван од страна на мелничкиот кајмакам Ибрахим-бег[7]
Бугарија[уреди | уреди извор]
По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија.
Население[3][8][уреди | уреди извор]
Година | 1934 | 1946 | 1956 | 1965 | 1975 | 1985 | 1992 | 2001 | 2011 | 2015 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Жители | 312 | 403 | 378 | 359 | 265 | 177 | 151 | 122 | 83 | 63 |
Личности[уреди | уреди извор]
- Родени
- Вангел Андонов (1880 – 1922), македонски деец на ВМОРО[10]
- Починати
- Атанас Павлов (поп Ташо) (1822 – 1907), црковен деец
Галерия[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Мичев, Николай, Петър Коледаров. „Речник на селищата и селищните имена в България 1878-1987“, София, 1989.
- ↑ Енциклопедия Пирински край, том I. Благоевград: Редакция „Енциклопедия“. 1995. стр. 517. ISBN 954-90006-1-3.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995, стр. 140-141.
- ↑ Стрезов, Георги. Два санджака от Източна Македония. Периодично списание на Българското книжовно дружество в Средец, кн. XXXVII и XXXVIII, 1891, стр. 25.
- ↑ Кънчов, Васил. Македония. Етнография и статистика, София, 1900, стр. 190.
- ↑ Точев, Богомил (2003). Кратка история на моето родно село Лешница. София: „Илинда - Евтимов“. стр. 51.
- ↑ 8,0 8,1 (бугарски) https://web.archive.org/web/20160304125710/http://www.nsi.bg/nrnm/show9.php?sid=2212&ezik=bul. Архивирано од за населението на с. Лозеница, общ. Сандански, обл. Благоевград изворникот Проверете ја вредноста
|url=
(help) на 2016-03-04. Посетено на 2018-02-04. Отсутно или празно|title=
(help) - ↑ „Национален статистически институт. Население по области, общини, населени места и възраст към 01.02.2011 г.“ (бугарски). Архивирано од изворникот на 2013-08-14. Посетено на 2012-03-18.
- ↑ Михайлов, Иван. Спомени II. Освободителна борба 1919 – 1924, Льовен, 1965, стр. 709.
|