Калиум пиросулфат

Калиум пиросулфат
	Назив според МСЧПХ дикалиум (сулфонатокси)сулфонат
	Други називи Калиум пиросулфат; калиум дисулфат
Назнаки
CAS-бр.	7790-62-7
ChemSpider	56432
EC-број	232-216-8
	МХН InChI=1S/2K.H2O7S2/c;;1-8(2,3)7-9(4,5)6/h;;(H,1,2,3)(H,4,5,6)/q2+1;/p-2 ; Key: KAQHZJVQFBJKCK-UHFFFAOYSA-L ; InChI=1/2K.H2O7S2/c;;1-8(2,3)7-9(4,5)6/h;;(H,1,2,3)(H,4,5,6)/q2+1;/p-2; Key: KAQHZJVQFBJKCK-NUQVWONBAQ ;
3Д-модел (Jmol)	Слика
PubChem	62681
	SMILES [O-]S(=O)(=O)OS(=O)(=O)[O-].[K+].[K+] ;
UNII	AVJ6ZST7L6
Својства
Хемиска формула
Моларна маса	0 g mol−1
Густина	2.28 g/cm3
Точка на топење
Растворливост во вода	25.4 g/100 mL (20 °C)
Опасност
	GHS-ознаки:
Пиктограми
Сигнални зборови	Опасност
Изјави за опасност	H314, H331
Изјави за претпазливост	P260, P261, P264, P271, P280, P301+P330+P331, P303+P361+P353, P304+P340, P305+P351+P338, P310, P311, P321, P363, P403+P233, P405, P501
Дополнителни податоци
	(што е ова?) (провери); Освен ако не е поинаку укажано, податоците се однесуваат на материјалите во нивната стандардна состојба (25 °C, 100 kPa)
	Наводи

Калиум пиросулфат или калиум дисулфат — е неорганско соединение со хемиска формула K₂S₂O₇.

Формирање[уреди | уреди извор]

Калиум пиросулфат се добива со термичко распаѓање на други соли, најдиректно од калиум бисулфат:^[1]

2 KHSO₄ → K₂S₂O₇ + H₂O

Температурите над 600°C дополнително го разложуваат калиум пиросулфат до калиум сулфат и сулфур триоксид, сепак:^[2]

K₂S₂O₇ → K₂SO₄ + SO₃

Други соли, како што се калиум трисулфат,^[3] може да се распаднат и во калиум пиросулфат.

Хемиска структура[уреди | уреди извор]

Калиум пиросулфат содржи пиросулфат анјон кој има структура слична на дихромат. Геометријата може да се визуелизира како тетраедар со два агли кои ја делат конфигурацијата на анјонот на SO₄ и централно премостен атом на кислород.^[4] Полуструктурна формула за пиросулфатниот анјон е O₃SOSO₃²⁻. Состојбата на оксидација на сулфурот во ова соединение е +6.

Употреба[уреди | уреди извор]

Калиум пиросулфат се користи во аналитичката хемија; примероците се спојуваат со калиум пиросулфат, (или мешавина од калиум пиросулфат и калиум флуорид) за да се обезбеди целосно растворање пред квантитативна анализа.^[5]^[6]

Соединението е исто така присутно во катализатор во врска со ванадиум(V) оксид во индустриското производство на сулфур триоксид.^[7]

Наводи[уреди | уреди извор]

↑ Washington Wiley, Harvey (1895). Principles and Practice of Agricultural Analysis: Fertilizers. Easton, PA.: Chemical Publishing Co. стр. 218. Посетено на 31 December 2015. Potassium disulfate.
↑ Iredelle Dillard Hinds, John (1908). Inorganic Chemistry: With the Elements of Physical and Theoretical Chemistry. New York: John Wiley & Sons. стр. 547. Посетено на 31 December 2015. Potassium disulfate.
↑ Brauer, Georg (1963). Handbook of Preparative Inorganic Chemistry Vol. 2, 2nd Ed. New York: Academic Press. стр. 1716. ISBN 9780323161299.
↑ Ståhl, K.; Balic-Zunic, T.; da Silva, F.; Eriksen, K. M.; Berg, R. W.; Fehrmann, R. (2005). „The crystal structure determination and refinements of K₂S₂O₇, KNaS₂O₇ and Na₂S₂O₇ from X-ray powder and single crystal diffraction data“. Journal of Solid State Chemistry. 178 (5): 1697–1704. Bibcode:2005JSSCh.178.1697S. doi:10.1016/j.jssc.2005.03.022.
↑ Trostbl, L. J.; Wynne, D. J. (1940). „Determination of quartz (free silica) in refractory clays“. Journal of the American Ceramic Society. 23 (1): 18–22. doi:10.1111/j.1151-2916.1940.tb14187.x.
↑ Sill, C. W. (1980). „Determination of gross alpha, plutonium, neptunium, and/or uranium by gross alpha counting on barium sulphate“. Analytical Chemistry. 52 (9): 1452–1459. doi:10.1021/ac50059a018.
↑ Burkhardt, Donald (1965). „Sulfur trioxide production, US3362786A“. Google Patents. Посетено на 31 December 2015.

[1] Washington Wiley, Harvey (1895). Principles and Practice of Agricultural Analysis: Fertilizers. Easton, PA.: Chemical Publishing Co. стр. 218. Посетено на 31 December 2015. Potassium disulfate.

[2] Iredelle Dillard Hinds, John (1908). Inorganic Chemistry: With the Elements of Physical and Theoretical Chemistry. New York: John Wiley & Sons. стр. 547. Посетено на 31 December 2015. Potassium disulfate.

[Georg-3] Brauer, Georg (1963). Handbook of Preparative Inorganic Chemistry Vol. 2, 2nd Ed. New York: Academic Press. стр. 1716. ISBN 9780323161299.

[4] Ståhl, K.; Balic-Zunic, T.; da Silva, F.; Eriksen, K. M.; Berg, R. W.; Fehrmann, R. (2005). „The crystal structure determination and refinements of K₂S₂O₇, KNaS₂O₇ and Na₂S₂O₇ from X-ray powder and single crystal diffraction data“. Journal of Solid State Chemistry. 178 (5): 1697–1704. Bibcode:2005JSSCh.178.1697S. doi:10.1016/j.jssc.2005.03.022.

[5] Trostbl, L. J.; Wynne, D. J. (1940). „Determination of quartz (free silica) in refractory clays“. Journal of the American Ceramic Society. 23 (1): 18–22. doi:10.1111/j.1151-2916.1940.tb14187.x.

[6] Sill, C. W. (1980). „Determination of gross alpha, plutonium, neptunium, and/or uranium by gross alpha counting on barium sulphate“. Analytical Chemistry. 52 (9): 1452–1459. doi:10.1021/ac50059a018.

[7] Burkhardt, Donald (1965). „Sulfur trioxide production, US3362786A“. Google Patents. Посетено на 31 December 2015.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]